پنجشنبه ۱۲ مرداد ۱۳۹۱

جمعی از زندانيان سياسی ـ عقيدتی، در ابتکاری از همه سو افشاگرانه، در نامه يی خطاب به سران جنبش عدم تعهد، که قرار است در ماه آينده نشست بزرگ خود را در ايران برگزار کنند، از آن ها خواسته اند که سری به زندان های ايران بزنند.

به حمايت فعال از اين نامه، برخيزيم!
سران جنبش عدم تعهد را در برابر تعهد قرار دهيم!

متن نامه را در زير می خوانيد:

مرا به ياد می آوری؟
آری با تو ام، تو!
تو رهبر، تو رئيس جمهور، نخست وزير يا هر مقام عالی رتبه ای که قرار است به تهران بيايی و در نشست جنبش عدم تعهد شرکت کنی!
اندکی فکر کن به طور حتم مرا به ياد می آوری. اگر مشغله کاری يا دغدغه فکری مانع به ياد آوردنت می شود، به اعضای دفترت، اهالی خانه ات بگو به آرشيو اخبار مراجعه کنند يا آلبوم عکس های يادگاری ات را ورق بزنند، مرا خواهی ديد يا نامم را خواهی شنيد.
من همان روزنامه نگارم که در سازمان ملل يا نشستی بين المللی و منطقه ای يا ديداری دو جانبه با مقام های ايرانی،چند سال پيش با تو گفت وگو کردم يا عکسی خبری از تو و هيات همراهت برداشتم. يادت آمد؟ من همان خبرنگارم، عکاسم يا صاحب يک سايت خبری که اکنون در زندان های مخوف ايران محبوسم؛ تنها به جرم دموکراسی خواهی،طلب حقوق بشر و طرح اين پرسش که «رای من کجاست؟». اگر شرمنده نبودی و به تهران آمدی نزد من هم بيا، در زندان اوين تهران، رجايی شهر کرج، کارون اهواز و ديگر زندان های ايران.
يادت می آيد؟ شايد آن زمان سرت شلوغ بود و من دور؛ اما آن منِ ديگر را چرا به ياد نمی آوری؟ منِ سياستمدار. همان که درنشست مجمع عمومی سازمان ملل، جلسه های مکرر جنبش عدم تعهد در اقصی نقاط جهان در کنارت نشستم و در مورد مسائل جهانی و منطقه ای،جنگ و خشونت، صلح و حقوق بشر، فقر و فحشا، محيط زيست و لايه اوزون، تبادل نظر کرديم.
شايد همين تو بودی که در تهران، نيويورک، هاوانا، دهلی نو، هراره، جاکارتا، کوالالامپور و جاهای ديگر، نسبت به ميرحسين موسوی و سيدمحمد خاتمی ابراز ارادت کردی و با آنها عکس يادگاری گرفتی؛ همان ها که اکنون يکی به همراه همسرش خانم زهرا رهنورد، در حصر خانگی است و ديگری ممنوع از فعاليت سياسی،بين المللی و حتی ممنوع الخروج از کشور است.
باز هم يادت نيامد؟ شايد در آن زمان جزو اعضای هيات دولت يا کادر ديپلماتيک نبودی و در مجلس و پارلمان کشورت فعاليت می کردی. پس بايد اجلاس سران بين المجالس تهران يا نشست پارلمان های اسلامی و جهان را به خاطر بياوری،من هم آنجا بودم و در کنار تو؛ همچون مهدی کروبی،ديگر نامزد انتخابات خرداد ۸۸ که او نيز اکنون در حصر خانگی است و از ديدار همسر و فرزندانش محروم.
بار ديگر می گويم؛ اگر شرمنده نبودی و به تهران آمدی، اگر اجازه دادند، نزد من هم بيا. تمام تلاش ات را به کار ببر، موانع را از سر راهت بردار، حتما بيا. به زندان اوين تهران، رجايی شهر کرج، کارون اهواز و زندان های ديگر.
 
زندانيان دربند سياسی ـ عقيدتی
جنبش سبز و اصلاحات