|
درحاليکه رسانه های انحصاری دايما
از ارقام فزاينده ˝کمک به فلسطينی ها˝ خبر ميدهند، در
پشت صحنه جنايات هولناکی در جريان است. در جاييکه آمبولانس
ها پا، دست و قطعاتی از گوشت بدن را جمع ميکنند که معلوم
نيست جسدمرتبط به آنها با کدام آمبولانس به کدام بيمارستان
برده شده است، دولت اسرائيل نوجوانان يهودی، جواهرفروش
نيويورکی و مقاطعه کاران ميلياردر را به برای شرکت در
کوچ اجباری به حراجی فراخوانده و صهيونيسم را به بازار
آزاد برده است. دود اين ستم نه فقط به چشم فلسطينی ها
بلکه به چشم مردم جهان و بويژه آنها که زير ستم استبداد
اسلامی زندگی ميکنند ميرود.
|
روشنگری: روز جمعه ۲۳ آذر، ۱۴ دسامبر ۲۰۰۷،
گوينده اخبار بخش فارسی راديو اسرائيل با صدايی که در آن ريشخند
و شادی موج ميزد، گزارش ميداد که تحريم غزه توسط اسرائيل و نبود
سوخت برای خوددرو ها، مردم اين شهر را وادار به ˝الاغ سواری˝ کرده
و حکومت محلی سفارش تعدادی الاغ را داده است.
مطمئنا گوينده راديو اسرائيل مثل مقامات دولت متبوعش، اخبار˝مفرح˝
تری در اختياردارند که مردم غزه رابرمبنای آنها دست بيندازند و
در باره آن ها جوک بگويند. يکی از اينگونه خبرها را مقامات ارشد
سازمان بهداشت جهانی، روز ۱۰ دسامبر، يعنی روز حقوق بشر، در سمپوزيومی
به اطلاع رساند. در حاليکه شبکه درمانی غزه از کار افتاده است،
آمبروجيو ماننتی، رييس سازمان در ساحل غربی و نوار غزه در سمپوزيوم
خبر داد بيماران فلسطينی در خارج از غزه هم بطور فزاينده از دسترسی
به درمان محروم ميشوند. حداث زيو رئيس سازمان پزشکی اسرائيلی –
فلسطينی در همين سمپوزيوم گزارش داد بيمارانی که به آنها اجازه
خروج داده شده، اگر حاضر به همکاری با دستگاه اطلاعاتی اسرائيل
نباشند، از درمان محروم می مانند. دو نمونه زير از موارد متعددی
است که مرتبا در انتقاضه الکترونيک گزارش ميشود.
احمد ۲۱ ساله مبتلا به سرطان روده است و چندين بار دچار خونريزی
شديد داخلی شده است. پدرش نعيم تعريف ميکند که اجازه عبور از ترمينال
شمالی غزه را بعد ازمدتها دوندگی ميگيرند. اما پسر بيمار و پدرش
بعد از عبور از هفت خوان و ساعت ها انتظار و دو ساعت بازجويی دوباره
به غزه برگردانده شدند. اسرائيلی ها در بازجويی از جوان مبتلا
به سرطان خواستند که با اسرائيل همکاری کرده و از اردوگاه های
فلسطينی جاسوسی کند و بعد او را به غزه برگرداندند و در ليست ˝
تهديد امنيتی˝ قرار دادندو ديگر اجازه خروج به او ندادند.
مورد دوم جوان ۲۸ ساله ای است به نام بسام الوحيدی، ساکن رفح،
همان شهری که سربازان اسرائيلی در آن راشل کوری را زير بولدوزر
کشتند. بسام خود از کارکنان رسانه ای است. پزشکان به او گفته اند
بدون درمان، هردو چشمش را از دست ميدهد. او اجازه عبور از مرز
را ميگيرد. لازم به ذکر است در اينجا آنچه که ˝مرز˝ خوانده ميشود،
حصارهای دور يک شهر محاصره شده است که به بزرگ ترين زندان جهان
مشهور است. بسام هم بعد از ساعت ها انتظار در يک اتاق مورد باز
جويی قرار ميگيرد. ماموران اسرائيلی از او ميخواهند که باآنها
˝ همکاری˝ کند. بسام اعتراض ميکند و ميگويد: ˝ دسترسی به درمان
حق من است˝. افسر اسرائيلی به او ميگويد: ˝ اين زبان برای ما فايده
ندارد.˝ زبانی که با آن بتوان به اصول حقوق بشر اشاره کرد، مورد
استفاده اسرائيلی ها نيست و اگر در مورد قربانيان اسرائيل به کار
گرفته شود، موجبات خنده و تفريح مدافعان آن را فراهم ميکند. بسام
به غزه باز گردانده ميشود و اکنون بينايی يک چشم خود را از دست
داده است و برای نجات چشم ديگر خود تلاش ميکند.
انتخاب اين دو نمونه از آن روست که جاسوسی شرط دريافت درمان قرار
داده شده بود. وگرنه موارد بسيار فجيع تر از اين مثل مرگ نوزاد
در آغوش مادر، به دست مرگ سپردن جوانان و امثال آن در رسانه های
مستقل فراوان گزارش ميشود. بايد دانست بنا بر منشور حقوق بشر،
حتی خطرناک ترين زندانی ها و اسيران جنگی نيز حق دسترسی به درمان
دارند. به عبارت ديگرهيچ بهانه ای حتی تروريسم و ˝ تهديد امنيتی˝
نميتواند جلوگيری از درمان را توجيه کند و مرگ های ناشی از نقض
اين اصل از جمله قتل های عمد دولت اسرائيل است که در هيچ آماری
ذکر نمی شود.
کمبود سوخت فقط مانع حرکت خودروهای سواری نشده است، وگرنه انتفاضه
الکترونيک گزارش داده که مردم باک بنزين خودرو شان را شريکی مورد
استفاده قرار ميدهند، يعنی بنزين باقی مانده در باک را می کشند
تا به کسانی برسانند که در شهر مانده اند و لازم است به خانه برگردند
يا همانطور که گوينده بذله گوی راديو اسرائيل ميگفت مردم زير سايه
اشغالی جنايت بار به عصر حجر بازگشته و به الاغ سواری پناه آورند.
اما کمبود بنزين اثرات وخيم فوری تری دارد. مقامات پزشکی خبر داده
اند حدود ۶۰ تا ۷۰ درصد سوخت ديزل برای ژنراتورها کاهش يافته است
و اين در حالی است که برق هم کافی نيست. يخچال ها، دستگاه هايی
که با برق کار ميکنند و در نتيحه بخش عمده ای از واحدهای اورژانس
هم خوابيده اند.
سازمان بهداشت جهانی در اوايل دسامبر نگرانی خود رااز وضعيت فجيع
بيماران تحت محاصره ابراز داشت. اين سازمان گزارش داد حدود يک
سوم وسايل و داروهای اساسی پزشکی از جمله آنتی بيوتيک های مخصوص
کودکان در غزه وجود ندارد. نهاد دفاع از حقوق کودکان سازمان ملل
گزارش داد درمان ۳۶۰۰ بيمار مزمن روانی بطور کامل قطع شده است.
بنا بر گزارش سازمان بهداشت جهانی حتی بيمارانی که معمولا از ترمينال
مصر برای معالجه از غزه خارج ميشوند، تنها يکی از هفت نفر به درمان
دسترسی پيدا ميکنند. رئيس يک بيمارستان در غزه ميگويد پزشکان مجبور
شده اند در مورد برخی از بيماران به عمل قطع عضو[آمپوتاسيون] دست
بزنند در حاليکه در صورت دسترسی به درمان به اينکار احتياج نبود.
تنها در دو ماه گذشته ۱۳ نفر که اجازه خروج شان هم صادر شده بود،
و ۱۵ نفر که هنوز منتظر صدور اجازه خروج بودند براثر تاخيرها و
انتظارها مرده اند.
در جنگ دايم با اصول حقوق بشر
جمهوری اسلامی تنها دولتی نيست که خود را ازاعلاميه حقوق بشر مستثنی
ميداند. دولت همتا ولی رقيبش در منطقه يعنی اسرائيل اين اعلاميه
و کنوانسيون ژنو و تمام قطع نامه های سازمان ملل و رای دادگاه
بين المللی را با سرخوشی و افتخار در توالت ريخته و سيفون را کشيده
است و اين را نشانه قدرت و ˝ برگزيدگی˝ خود ميداند. اسرائيل چه
به عنوان زندانبان و چه به عنوان اشغالگر مسوول تامين دارو، غذا
و نيازهای اوليه قربانيان خود است. اما در طول ۶۰ سال تهاجم نظامی
و اشغال، درست برعکس، اساس سياست خود را بر تخريب اقتصاد و امنيت
مردمی که به اسارت ميگيرد قرار داده است، نه در غزه يا منطقه تحت
کنترل حماس بلکه هرجايی که فلسطينی ها را در اسارت دارد. ولی فعلا
روی تحريم غزه متمرکز بمانيم.
بنا بر گزارش سازمان غذای جهانی واردات مواد غذايی تنها ۴۱ درصد
از نياز غذايی را تامين ميکند. اين امرعلاوه بر کمبود، بهای مواد
غذايی اساسی وارداتی به غزه مثل گندم شير و گوشت را به شدت بالا
برده است. در حاليکه محصولات ارزانی که در خود غزه توليد ميشوند
نيزبه علت وابستگی به واردات به شدت کاهش يافته است. سازمان غذا
و کشاورزی سازمان ملل در دسامبر امسال اعلام کرد کشاورزان غزه
به علت محدوديت واردات از ماه ژوئن تا پايان فصل ۵۰ ميليون دلاررااز
دست ميدهند. نهادهای سازمان ملل هشدار داده اند که غزه در آستانه
فاجعه انسانی به سر می برد. مريپ ˝ميدل ايست ريپورت˝ در ژوئن امسال
در چهل سالگی اشغال و قبل از تشديد تحريم اخير گزارش داد که آمارهای
سال ۲۰۰۶ نشان ميدهد ۸۰ درصد خانواده ها با کمتر از يک دلار در
روز زندگی ميکنند. فقر کارمندان بخش خدمات مثل معلمين، پرستاران
و پزشکان در عرض يک سال از ۳۵ درصد به ۷۱ درصد افزايش يافت. مريپ
اضافه کرد برای اينکه جهانيان از خفه کردن مردم اطلاع نيابند اسرائيل
نهايت تلاش را به عمل می آورد که از صدور ويزا وبازديد از مناطق
اشغالی جلوگيری به عمل آورد. دولت اسرائيل ميداند مردم جهان هنوز
به اعلاميه حقوق بشر و کنوانسيون ژنو باور دارند و ارتکاب جنايت
در نهايت خونسردی مايه خنده آنها نيست.
حماس بهانه است
دولت اسرائيل و حاميان آن، بويژه در رسانه های انحصاری، تلاش ميکنند
جنايتی را که عليه ميليون ها انسان در حال صورت گرفتن است به ضد
کودتای حماس در غزه نسبت داده و آن را توجيه کنند. قبل از آنهم
رای به حماس در انتخابات گذشته را که موجب شد آنها به يکباره با
تظاهر به دموکراسی برای فلسطينی ها هم وداع کنند و خود برای مردم
دولت نصب کنند، بهانه قرار ميدادند. گذشته از اينکه اين نوع توجيه،
از جنايت رفع عيب نميکند، اما همه صاحبنظرانی که ريگی در کفش ندارند
ميدانند حماس فقط آخرين بهانه است. جنايات اسرائيل عليه مردم فلسطين
۶۰ سال لاينقطع و به بهانه های مختلف تداوم داشته است. در طول
اين مدت ۷۷ درصد زمين فلسطينی ها توسط دولت اسرائيل تصاحب شده
و نزديک ۵ ميليون انسان آواره و اسير شده اند. بسياری از آوارگان
هنوز در اردوگاه هايی زندگی ميکنند که بعد از ۱۹۴۷ ايجاد شد. قبل
از اين که حماس موجوديت پيدا کند، اين تصرف صورت گرفته و ميليونها
انسان آواره يا در گتوهای تحت کنترل اسرائيل به اسارت گرفته شده
بودند. در سال ۸۷ اسرائيل نزديک ۲۰۰۰۰۰ هزار نفر را دستگير کرده
و نزديک ۵۰۰۰ زندانی داشت[نگاه کنيد به کتاب ˝نيمرخ اشغال˝ اثر
توبی شلی و بن کاشدان]. رنج قربانيان طی اين مدت تصاعدی بوده است.
امروز اسرائيل ۱۰۰۰۰ فلسطينی در زندان دارد، وضع اقتصادی بدتر
از گذشته است و قتل ها علاوه بر موشک باران و به توپ بستن به ترور
رسمی فراروئيده است. بعد از انتفاضه تعداد بيشتری کودک هدف ترور
ارتش کودک کش قرار ميگيرند. نيروی حماس نسبت به ميليون ها انسانی
که شکنجه ميشوند، قطره ای در درياست. هميشه بهانه ای وجود داشته
است. اما از بهانه های ۶۰ ساله می گذريم، به همين دوره کنونی که
نگاه کنيم مشخص ميشود اگر اسرائيل از حماس به عنوان ˝بهانه˝ استفاده
ميکند، از عباس و آن دسته از رهبران فلسطين که به همکاری علنی
با اشغال تن ميدهند، به عنوان ˝وسيله˝ برای تداوم اين ستم خيرکننده
استفاده ميکند.
دست انداختن شرکای فلسطينی
درست در همان زمان که بوش و اولمرت، محمود عباس را بغل کرده و
به آناپوليس بردند و به قول نويسنده الاهرام با جيب پر و دست خالی
برگرداندند، در اورشليم شرقی، نه نوار غزه که تحت کنترل حماس است
بلکه بخشی از مناطق اشغالی که قاعدتا بايد به عباس – فياض واگذارشود،
اسرائيل در تعقيب پروژه بيرون راندن ۲۰۰۰۰۰ فلسطينی ساکن اورشليم
شرقی، ويران کردن گروه جديدی از خانه های فلسطينی ها و ساختن شهرک
اشغالی برای يهوديان را آغاز کرده است. کنفرانس آناپوليس در ۲۷
نوامبر آغاز شد و خانه ای که تصوير آن در اين صفحه ديده ميشود
در چهار دسامبر در اورشليم شرقی خراب شد. [پدر خانواده ی آواره
شده دست فرزندانش را گرفته و در خرابه ها بقايای اموالش را جستجو
ميکند.] در مورد اين پروژه داستان تکان دهنده ای هست که اندکی
بعد به آن می پردازيم. اما فعلا به اين اشاره بسنده ميکنيم که
همين نمونه نشان ميدهد حماس بهانه ای بيش نيست. دولت اسرائيل و
حاميانش به مردان خود، عباس ودجلان و فياض، هم چيزی نميدهندمگر
مقام و پاداش شخصی. بدتر اينکه وجود همين نوع مردان را دست آويز
قرار داده وآنها، و به نام آنها مردم فلسطين را مسخره ميکنند.
عزمی بشاره، نماينده پارلمان اسرائيل، فلسطينی تبار، که دولت اسرائيل
اخيرا باهمان بهانه هايی که جمهوری اسلامی برای روزنامه نگاران
جعل ميکند يعنی به بهانه يک مصاحبه تحت تعقيب قرارگرفته و به تبعيد
مجبور شد، از جوکی در محافل اسرائيلی – آمريکايی در واشينگتن يادميکند:
يک مقام اسرائيلی در اجلاس مشترک با مقامات آمريکايی ميگويد همين
حالا يک تلفن از مقامات دولت موقت فلسطين داشتم:
- بازاز اشغال شکوه ميکردند؟
- نه شکوه ميکردند که چرا پول مصالح را نمی فرستيد که ساختمان
ديوار به تاخير نيفتد.
اين همان ديوارآپارتايد است که بخشی از ساحل غربی را نيز به اسرائيل
منضم کرده و بخش های ديگر ساحل غربی و خانواده های ساکن آنرا از
هم جدا کرده است. هدف جوک به تمسخر کشيدن مقاومت فلسطينی هابه
خاطر وجود خيانتکاران و سازشکاران در رهبری آنهاست.
اما اگر بتوان به خاطر وجود سياستمداران اسرائيل همه مردم يهودی
را سرزنش کرد، يا به خاطر اينکه دولتمردان جمهوری اسلامی ايرانی
هستند، بتوان همه مردم ايران را تحقير کرد، يا به خاطر فاشيستها
همه مردم آلمان را، آنوقت ميتوان به خاطر همکاری بخشی از مقامات
فلسطين با اسراييل مردم فلسطين را به مسخره کشيد. روشن است مقاومت
۶۰ ساله مردم فلسطين عليه چنين نيروی مهيب و مخربی که زرادخانه
تسليحاتی و مالی جهان از آن حمايت ميکند شايسته تحسين است و اين
نوع جوک ها و خنديدن به ˝الاغ سواری˝ قربانيان خود، فقط سقوط اخلاقی
زورمندان ستمگر را به نمايش ميگذارد. البته اين سقوط اخلاقی اشغالگران
است، نه همه يهودی ها. يهوديان دمکرات که ازاشغال تبری جسته و
ستمگری های آن را افشا ميکنند، خود مورد آزار اشغالگران و طرفداران
آن قرار ميگيرند. يکی از دلايلی که نوه گوردون Neve Gordon استاد
دانشگاه بن گوريون[ عکس صفحه اول] درمخالفت با بايکوت آکادميک
اسرائيل مطرح ميکند، ترس از تشديد آزار آکادميسين های دمکرات اسرائيل
و وحشت از ايجاد محدوديت بيان در دانشگاه های اسرائيل و تصفيه
و فشار بر استادان دمکرات است. مدافعان صهيونيسم اين دانشمند يهودی
را ˝ضديهود˝ ميخوانند و مورد تهديد و آزار قرار ميدهند. اما ضد
يهود واقعی کسانی هستند که اين سرکوب های عيرانسانی و نقض بی سابقه
حقوق بشر را به نام مردم يهود انجام ميدهند. اين واقعيتی است که
حتی نشريه اکونوميست دست راستی طرفدار دولت اسرائيل هم به آن اعتراف
کرده و يهوديان، بويژه آنها را که خارج از اسرائيل زندگی ميکنند،
به تعمق روی آن فراخوانده است.
صهيونيسم چيست؟
عليرغم وجود بسياری از يهوديان دمکرات در اسرائيل و در سراسر جهان
ممکن است اين سوال پيش بيايد چگونه اکثريت مردم اسرائيل بادولت
های خود همراهی کرده و آنها را با رای خود بر سر کار می آورند.
نوه گوردون اخيرا مقاله ای دارد که مستقيما مربوط به اين سوال
نيست، اما در ابتدای مقاله صحنه نفرت انگيزی را توصيف ميکند که
ميتواند به يافتن پاسخ کمک کند. گوردون می نويسد:
˝نوجوانان يهودی، با کمتر از چهار دلار در روز، اثاثيه، لباس،
وسايل آشپزخانه و عروسک های خانه ها را جمع کرده و آنها را توی
کاميون ها بار می کنند. آنها با پشتکار در کنارانبوهی پليس کار
ميکنند که برای نظارت بر ويران کردن ۳۰ خانه در يک دهکده متعلق
به بدوئن ها بسيج شده اند. در همان حال نوجوانان بدوئن در کناری
ايستاده و تخليه خانه های شان را نظاره ميکنند. وقتی خانه ها از
اثاث تخليه ميشود، بولدوزرها به سرعت خانه ها را ويران ميکنند.˝
اين دومين باری است که اين دسته از کشاورزان فلسطينی آواره ميشوند.
باراول در دهه ۵۰ بعد از اشغال و کوچ دادن های هولناک اواخر دهه
۴۰ بود که آنها به اين منطقه آمدند و به کشاورزی مشغول شدند. گوردن
مينويسد اکنون دوباره مساکن اين کشاورزان را ويران ميکنند و زمين
ها را ميگيرند تا ۳۰ شهرک اشغالی ساخته و سياست ˝يهودی سازی˝ را
پيش ببرند. اين پروژه درست همزمان با برگزاری کنفرانس آناپوليس
صورت می گيرد و قطعا ربطی به نوار غزه و حماس ندارد. گوردون مينويسد
يکی از فعالين بدوئن که شاهد اين صحنه بود از يک نوجوان يهودی
می پرسد چرا حاضر شده در اينکار شرکت کند. نوجوان مزبور بدون اينکه
مکث کند پاسخ ميدهد:˝ من يک صهيونيست هستم و کاری که داريم امروز
در اينجا ميکنيم، صهيونيسم است.˝
گوردن تصديق ميکند:نوجوان اشتباه نمی کند. صهيونيسم همين است.
به گفته او هم جوانان يهودی هم بدوئن ها که در اين صحنه حاضر بودند
درس بزرگی در مورد تبعيض فراگرفته اند. اما ماجرا به همين ختم
نمی شود، نوه گوردون به اين پروژه دقيق تر نگاه ميکند و واقتی
هولناک تری را توصيف ميکند.
˝تجارت آزاد˝ به کمک پيکرهای قطعه قطعه شده
گوردون نوشته است نوجوانان يهودی مزبور توسط يک شرکت خصوصی استخدام
شده اند. به نوشته او صهيونيسم جديد استحاله ای را از سر گذرانده
است. قبلا پروژه آواره کردن فلسطينی ها و کلنی سازی تماما توسط
دولت صورت ميگرفت. اکنون خصوصی سازی در اين حوزه هم صورت گرفته
است. دولت زمينی را که از بدوئن ها گرفته به بهای بسيار نازل به
تايکون های سرمايه دار می فروشد و آنها نه فقط کار تخليه وشهرک
سازی بلکه برنامه ريزی برای کوچ دادن يهوديان به آنرا برعهده ميگيرندو
با توجه به جذابيت های بازار و تفاوت بها يهوديان را به آن انتقال
ميدهند. دولت سپس به سرعت دست به کار شده و برق و آب و جاده و
ساير خدمات را بر عهده ميگيرد. به نوشته گوردون دولت اسرائيل اکنون
حتی ايستگاه های بازرسی را خصوصی کرده است. در حاليکه سرمايه داران
ميليونر و مقاطعه کاران، به گفته گوردون˝ لشگر صليبی خصوصی صهيونيسم
جديد˝ را تشکيل ميدهند، ماموران خصوصی ايستگاه های کنترل، ˝جنگجويان
خصوصی˝ آنها به شمار می روند. گوردون يادآوری ميکند فرق جنگجويان
خصوصی با سربازان ارتش اسرائيل اين است که سربازان بخش خصوصی مثل
ماموران بلاک واتر در عراق با دست باز در حاشيه های غيرقانونی
عمل ميکنند. گوردون تاکيدميکند:استحاله صهيونيسم از دولتی به خصوصی،
استراتژی آن را تغيير نداده، بلکه تاکتيک ها را دچار تحول کرده
و دولت را از برعهده گرفتن مسووليت بسياری از اعمال، از جمله به
کار گرفتن نوجوانان در اين اقدام جنايتکارانه مصون ميکند.
حمايت سرمايه های بزرگ از اسراييل قبل از موج خصوصی کردن های اخير
هم بر منافع عظيمی استوار بوده و حمايت امثال سارکوزی و تونی بلر
که کيف کشان علنی سرمايه هستند از اسرائيل بی دليل نبوده است.
اما ابعاد استفاده ˝آزادانه ˝ و بی قيد و شرط از سرکوب اکنون شکلی
فاجعه بار و مافيايی به خود گرفته است. مثلا هم اکنون در نيويورک
کارزاری عليه سلطان الماس و جواهرات اسرائيلی لو لويف Lev Leviev
بر پا شده است. لويف که سابقه بهره کشی از آفريقای جنوبی زير سيطره
رژيم آپارتايدرا دارد ودر طول سال های بعد از سقوط رژيم آپارتايد
هم الماس های ارزان را از کشورهای توليد کننده آفريقايی که گرفتار
منازعات داخلی هستند تهيه ميکند، اکنون عميقا درگير سياست کلنی
سازی در ساحل غربی به همان شيوه ای است که گوردون شرح داده است
و قرارداد تخليه و ساختن چند شهرک را در ساحل غربی و اورشليم شرقی
- نه غزه ی تحت سيطره حماس - با دولت اسرائيل بسته است.
حتی تونی بلر که به عنوان نماينده کوارتت برای منطقه انتخاب شده،
برخلاف نماينده قبلی که به اعتراض استعفا داد، کار ˝وساطت˝ را
به ˝ بازار آزاد˝ سپرده و به جای فراهم آوردن شرايط مذاکره و صلح
مشغول بستن قرار داد برای دادن کنترل منابع اصلی مناطق تحت اشغال
به شرکت های اسرائيلی و انگليسی است.
بنا بر قاعده، ˝آزادی˝ بازار در اين مورد هم بر پايه قوه قهر دولتی
و کمک های بی دريغ آن صورت ميگيرد. ولی اينجا استفاده از ˝اتوريته
˝ دولت ابعاد جنايتکارانه ای به خود گرفته است، زيرا ديگر بر اجبار
اقتصادی استوار نيست، بلکه به درهم شکستن مقاومت سياسی مردم و
کوچ دادن اجباری آنها نياز دارد. صحنه زير که در انتفاضه الکترونيک
آمده و مربوط به تابستان امسال است، يکی از موارد استفاده از اين
اتوريته را به نمايش می گذارد:
˝دريکی از داغ ترين روزهای تابستان ده ها کودک و بزرگسال و روزنامه
نگار دم در ورودی بيمارستان الشفا جمع شده اند و منتظر آمبولانس
های صليب سرخ هستند که آخرين تلفات را همراه بياورد. آمبولانس
پر است از قطعات بدن،دست ها، پاها،انگشتان. در برخی موارد معلوم
نيست کدام بخش بدن جامانده است.
دلخراش ترين صحنه وقتی است که دو آمبولانس از دو بيمارستان تکه
گوشت های باقيمانده از اجساد مردمی را که به قتل رسيده اند جمع
ميکنند. جمع آوری اجساد در بحبوحه فاجعه و تخريب مسلما کارآسانی
نيست، بويژه وقتی که تعداد زيادی کشته شده اند و دو آمبولانس بايد
مشترکا بقايای اجساد را جمع کنند. در چنين شرايطی يک آمبولانس
بخشی هايی ازجسد را به يک بيمارستان برده و آمبولانس ديگر بدون
اينکه بداند بخش های ديگر جسد مثل گوشت،بازو يا پا را به بيمارستان
ديگر می برد. اغلب نميتوان تشخيص داد کدام قطعه به کدام جسد تعلق
دارد. اين يک اتفاق روزمره در غزه است.˝
يکی از مشکلات کارکنان آمبولانس ها و سردخانه ها اين است که نميتوانند
مشخص کنند کدام قطعه گوشت يا بدن متعلق به کدام جسد است. چنين
جنايتی را چگونه بايد توصيف کرد؟ تازه کشتار، ويران کردن خانه
ها، زندانی کردن، در برابر آنچه بر مردم در زندگی روزمره ميگذرد
و دولت اسرائيل با نهايت وسواس ميکوشد مردم جهان را از آن بی خبر
نگاهدارد، وزنه سبک و غيرقابل اعتنای سرکوب را تشکيل ميدهد. سکوت،
سرپوش گذاشتن و همکاری با اين سياست هولناک را چه بايد ناميد؟اما
اگر زبان و قلم در توصيف اين جنايات ناتوان است، ˝بازارآزاد˝،
هضم آن برای بازار آزاد دشوارنيست.
تروريسم ˝خوب˝
بعد از انتفاضه، دولت اسرائيل ترور دولتی را به سياست رسمی خود
تبديل کرد. اين دولت برای تروراسامی مضحکی انتخاب کرده است: قتل
هدف گيری شده "Targeted Killing" [گويا بقيه تروريست ها هدف را
انتخاب نمی کننديا برای ترور هدف ندارند]،هدف گيری گزينشی "selective
targeting"،مجازات فراقضايی"extrajudicial punishment"
انتفاضه الکترونيک گزارش داده بعد از انتفاضه ۶۰۰ نفر به اين شيوه
ترور شده اند.استدلال؟ ˝ با ترور ˝جنگجويان فلسطينی˝ مبارزه ميکنيم!˝.
˝تروريسم بد˝ هم درست از همين استدلال استفاده ميکند. تازه اين
ترورها بخشی از هزارها قتل است که به شيوه های مختلف صورت ميگيرد
و لابد بايد آنها را ˝غيرهدفمند˝ خواند. تنها در اين ۷ سال ۹۲۱
کودک و نوجوان زير ۱۸ سال و ۲۶۴ زن در ترورهای ˝هدفمند˝ و ˝غير
هدفمند˝ کشته شده اند. ˝جنگجويان اسرائيلی˝ فکر ميکنند انتفاضه
را به خوبی کيفر داده اند. اما واقعيت اين است که کيفر اعمال دولت
اسرائيل رانه فقط فلسطينی ها بلکه مردم جهان می بينند. سکوت ˝جامعه
جهانی˝ در برابر اين جنايت هولناک و حمايت قدرت های سياسی و اقتصادی
از آن دست وزبان مستبدان و بنيادگرايان و جنايتکارانی از قماش
دولت اسلامی ايران را دراز تر کرده است. بگذريم از بهايی که مردم
جهان برای تکميل زرادخانه های تسليحاتی و يا به صورت تخريب نهادها
و دستاوردهای دمکراتيک خود ميپردازند.
آنها خجالت نمی کشند
قطعه قطعه کردن انسان ها به قصد دزديدن زمين های آنها و کسب قدرت
و سودهای هنگفت، استفاده از هرشيوه ای حتی استخدام کودکان و نوجوانان
برای اجرای اقدامات جنايی و به حراج گذاشتن زمين و جان و مال قربانی...وقتی
ابعاد جنايت چنين بزرگ باشد، اهداف بدين حد ضد انسانی و وسايل
و شيوه ها اينهمه فرومايه، سقوط اخلاقی اجتناب ناپذير است. اسقف
توتو زمانی گفته بود آنچه اسرائيل بر سر فلسطينی ها می آورد، با
آنچه رژيم آپارتايد بر سر مردم سياه آفريقای جنوبی می آورد، قابل
مقايسه نيست. مبارزان برجسته آفريقای جنوبی بارها بر اين حرف صحه
گذاشته اند. به راستی سياست دولت اسرائيل ديگر با مقياس رژيم آپارتايد
آفريقای جنوبی قابل سنجش نيست و با فاشيسم پهلو به پهلو قرار گرفته
است.وقتی جنايت چنين ابعادی می گيرد، مکانيسم دفاعی کسانی که مرتکب
اين اعمال ميشوند، همان است که رئيس نهاد[نقض]حقوق بشر رژيم اسلامی
ايران يک بار گفت:˝ما خجالت نمی کشيم˝. آنها قربانيان خود را ناانسان،
˝اراذل واوباش بی سرو پا˝، علف های هرز روی زمين، حشرات موذی می
بينند که به قول يکی از امثال خودشان، نيکولای سارکوزی، بايد آنها
را ˝امشی زد˝. تنها با اتکاء به اين نوع ˝ايدئولوژی˝، جنايتکاران
ميتوانند خود را قهرمان ˝پاکسازی˝ روی زمين ببينند و به رنج قربانيان
خود بخندند و برای آن جوک بسازند.
منبع: روشنگری ـ ۲۸ آذر ۱۳۸۶