٭ سرنوشتی جبری که بايد تسليم آن شد وجود ندارد. «اردوی شر» ی در برابر «اردوی خير» ی که يهوديان و اعراب را از هم متمايز کند در کار نيست. خط گسيختگی و شکاف و تمايز، آن خطی نيست که بوش می خواهد بر جهان تحميل کند. بلکه آن خطی است که ميان رعايت حقوق انسان، و نفی حقوق انسان کشيده شده است. آن خطی است که قربانی را از شکنجه گر باز می شناساند. آن خطی است که می گويد که اين کشاکش و دعوا، نه مذهبی است و نه نژادی.
 
«سازمان وحدت يهودی فرانسه برای صلح»، همچون سازمان «يهوديان اروپايی برای يک صلح عادلانه»، و همچون بسياری از ياران و همفکران و همراهان خود در اسراييل و سراسر جهان، رسواگر آن هايی است که سخن گفتن از حقوق مردم فلسطين و محکوم کردن جنايات روزمره ی دولت نژادپرست اسراييل را يهودستيزی می نامند.
متن اطلاعيه ی رسمی ۱۵ ژانويه ی اين سازمان را برای کسانی به فارسی برگردانيده ام که مبارزه به خاطر رهايی ايران را از مبارزه به خاطر رهايی انسان جدا نمی دانند. به خصوص در منطقه ی ما ـ خاورميانه ـ که منافع تمامی مردمان آن، با منافع مردمان تمامی آن، پيوندی فعال، زنده، و ارگانيک دارد. و باز به خصوص در شرايط بسيار تعيين کننده ی کنونی برای ايران خودمان که از سويی لگدکوب دشمن داخلی است؛ و از سويی آماج برتری طلبی های دشمنان خارجی. همان ها که پيوسته ما را به بمباران تهديد می کنند؛ و در تجاوز به ميهن ما «همه ی گزينه ها همچنان بر روی ميز» هاشان قرار دارد. و نيز البته مردمفروشان ايرانی يی که بعضاً بنا به ماهيت هميشگيشان، و بعضاً برای اثبات صداقتشان در توابيت و استغفار از گذشته، در خدمت آنان به انجام وظايف و تکاليف محوله، در همه ی زمينه ها از عملی تا نظری و تبليغی مشغولند...

اين اطلاعيه را سازمان «وحدت يهودی فرانسه برای صلح» در شرايطی صادر کرده است که شبی و روزی بر مردم گرسنه و سرمازده ی غزه نگذشته است و نمی گذرد که چند تن از آنان را دولت اسراييل بدون کوچکترين دغدغه ی خاطری در برابر چشمان خانواده هاشان به قتل نرسانده باشد و نرساند، و تکه پاره نکرده باشد و تکه پاره نکند.
تعداد کشته شدگان و شهدای فلسطينی نوار غزه، از زمان کنفرانس آناپوليس و ماچ و بوسه های محمود عباس و اهود اولمرت و جرج بوش در کمتر از دو ماه پيش، تا اين لحظه که اين سطور نوشته می شود تقريباً به مرز صدو پانزده نفر رسيده است. صرفنظر از تعداد بی شمار تکه پاره شده ها...
کسانی که يا بنا به محاسبات خود، يا از سر کين نسبت به اعراب، و يا به هردليل ديگری که لابد خودشان آن را موجّه می دانند، تمايلی به طرح مسأله ی ستم روزانه يی که بر مردم فلسطين می رود ندارند، مجبور به خواندن اين چند سطر نيستند. هر کسی و هر نوشته يی مخاطبان خودش را دارد...


محمد علی اصفهانی
۲۹ دی ۱۳۸۶
 
يک ميليون و پانصدهزار زن و مرد و کودک که در نوار غزه زندگی می کنند را دارند مجازات می کنند: از يکسو به خاطر آن که فلسطينيان در يک انتخابات دموکراتيک که به وسيله ی اتحاديه ی اروپا کنترل شده است، حماس را برای حکومت انتخاب کرده اند؛ و از سوی ديگر به خاطر آن که در پی قطع رابطه ی حماس و فتح با يکديگر، دولت اسراييل، نوار غزه را يک «موجوديت متخاصم» اعلام کرده است.

حق زندگی کردن آزاد و حق سلامت مردم غزه در زير سيطره ی ديکتاتوری اسراييل قرار گرفته است؛ و اين، دولت اسراييل است که تصميم می گيرد چه چيزی می تواند يا نمی تواند وارد سرزمين اين مردم شود يا نشود.
علاوه بر اين تجاوز به پايه يی ترين حقوق شناخته شده ی اين مردم، دولت اسراييل، به تهاجم و تاخت و تاز خود در نوار غزه ادامه می دهد. تهاجم و تاخت و تازی که طی آن تا کنون تعداد بی شماری از شهروندان عادی فلسطينی کشته شده اند. دولت اسراييل، همچنين عليرغم ديدار آناپوليس، سياست «حملات هدف گيری شده» [شامل قتل مردم عادی و نيروهای مقاومت فلسطين] را ادامه می دهد.

و حالا امروز، اسراييل در حال برنامه ريزی يک عمليات نظامی وسيع و فراگير در سرتاسر همه ی نوار غزه است؛ و اين کار خود را با اطلاق اصطلاح «موجوديت متخاصم» به نوار غزه توجيه می کند. اصطلاحی رذيلانه که هدفش خارج کردن تمام اين سرزمين و تمام ساکنان آن از جغرافيای انسانی، و از فرهنگ واژگان جامعه شناسی و سياست جهانی است.

 ما بايد ناديده گرفتن حقوق انسان که ملت فلسطين در تماميت خود قربانی آن است را، انهدام دسته جمعی جامعه ی فلسطينی در نوار غزه و همچنين کرانه ی رود اردن را، و خشونتی که مردم فلسطين قربانی آنند را مردود بدانيم.
ما بايد بخواهيم که جامعه ی جهانی، وظايف و هنجار ها و قواعد حقوق بين المللی را رعايت کند و در رعايت شدن اين ها، اِعمال قدرت نمايد.
چنين کاری توسط همه ی يهوديان و همه ی اعراب و همه ی مردم جهان يعنی تأکيد بر اين که:
ـ سرنوشتی جبری که بايد تسليم آن شد وجود ندارد.
ـ «اردوی شر» ی در برابر «اردوی خير» ی که يهوديان و اعراب را از هم متمايز کند در کار نيست.
ـ خط گسيختگی و شکاف و تمايز، آن خطی نيست که بوش می خواهد بر جهان تحميل کند. بلکه آن خطی است که ميان رعايت حقوق انسان، و نفی حقوق انسان کشيده شده است. آن خطی است که قربانی را از شکنجه گر باز می شناساند. آن خطی است که می گويد که اين کشاکش و دعوا، نه مذهبی است و نه نژادی. بلکه سياسی است و راه حلش نيز پذيرش حقوق بين المللی است.

کمک کردن به غزه برای زنده ماندن، يعنی: فرستادن پيام اميد به تمامی مردم فلسطين. يعنی: به مردم فلسطين اين را اعلام کردن که مردم سراسر جهان با او همراه و همدردند؛ و هماوا با او خواهان به رسميت شناخته شدن حقوق او و حرمتگزاری به آن هستند. يعنی: مردود دانستن همه ی اَشکال و صُوَر راسيسم که امروز در پی جدايی افکندن در جهان معاصر و تقسيم آن است. يعنی: يکصدا به ملت فلسطين گفتن که او بايد يک عضو متساوی الحقوق جامعه ی بين المللی به حساب آورده شود.
سازمان «وحدت يهودی فرانسه برای صلح»، يک برنامه ی جهانی جمع آوری اعانه برای مردم به گروگان گرفته شده ی فلسطين در غزه را سازمان می دهد.
مبلغ جمع آوری شده، به «مرکز فلسطينی حقوق انسانی» در غزه پرداخت خواهد شد.
--------------------------------------
تيتر اصلی خود اطلاعيه:

برای شناخت «نگاه» اسراييل به تراژدی انسانی يی که در غزه به راه انداخته است، و نيز خود اين تراژدی:
مقاله ی روشنگری، با عنوان «الاغ سواری قربانيان، خنده مستانه ستمگران»:

برای شناخت بيشتر از سازمان وحدت يهودی فرانسه برای صلح:

برای آگاهی از چگونگی شرکت در «برنامه ی جهانی جمع آوری اعانه برای مردم به گروگان گرفته شده ی فلسطين در غزه»، و نيز خواندن متن اصلی اطلاعيه: