چکيده:
محمد جعفر بهداد در يک جمع خودی گفته است که «يک محفل» می خواهد حلقهٔ احمدی نژاد را «ترور» کند. بهداد به اندازهٔ کافی از اعضای اين محفل «کد» داده است و ظاهراً بايد سراغ آن ها را از مدير مسئول کيهان گرفت. از طرفی ديگر، امير عاملی شاعر مشهور کيهان هم، به فاصلهٔ چند روز همين ادعا را تکرار کرده است و گفته است شريعتمداری می خواهد احمدی نژاد را در مقابل رهبری قرار دهد تا «حکم قتلش» را...
 
کلمه ـ مهستی شيرازی
محمد جعفر بهداد در يک جمع خودی گفته است که «يک محفل» می خواهد حلقهٔ احمدی نژاد را «ترور» کند. بهداد به اندازهٔ کافی از اعضای اين محفل «کد» داده است و ظاهراً بايد سراغ آن ها را از مدير مسئول کيهان گرفت. از طرفی ديگر، امير عاملی شاعر مشهور کيهان هم، به فاصلهٔ چند روز همين ادعا را تکرار کرده است و گفته است شريعتمداری می خواهد احمدی نژاد را در مقابل رهبری قرار دهد تا «حکم قتلش» را بگيرد.
 
اگر «اين دو نفر» روزگاری نه چندان دور با حسين شريعتمداری سروسری نداشتند و اگر نام حسين شريعتمداری برای افکار عمومی يادآور قتل های زنجيره ای نبود، شايد می شد از کنار اين ادعا ها و اسامی گذشت و آن را به حساب دروغ های رايج پروردگانِ دولت گذاشت. اما هم بهداد و هم امير عاملی از زمرهٔ کسانی هستند که بر «سفرهٔ کيهان» نشسته اند و سال ها با حسين شريعتمداری دم خور بوده اند و لابد در عالم دوستی چيزهايی می دانند. حسين شريعتمداری هم ـ سهواً يا عمداً! ـ همواره افکار و منش و نوشته هايش را با عاملان قتل های زنجيره ای ـ مخصوصا سعيد امامی ـ پيوند زده است، تا جايی که وقتی حجاريان ترور شد، در يک تيتر دو پهلو و زهردار نوشت «مگر سعيدِ ما چه کرده بود؟»
 
معلوم نيست ـ شايد هم فقط بر ما معلوم نيست! ـ که چرا مسئولين امنيتی و انتظامی کشور به راحتی از کنار اين اظهارات می گذرند؟ مگر محمد جعفر بهداد معاون سياسی دفتر رياست جمهوری ـ با دفتر رئيس جمهور اشتباه نشود ـ نيست؟ مگر در يکسال اخير شاهد چندين ترورِ پر سر و صدا در کشور نبوده ايم؟ بهداد و شريعتمداری و امير عاملی که از اهالی فتنه نيستند و «بصيرت»شان هم برهمه آشکار است و عامل موساد و جيزه خوار انگليس که نيستند؛ انگيزهٔ تغيير ناگهانی آنان هم بر کسی که پوشيده نيست! پس اگر اراده ای برای جلوگيری از ترورهای مورد ادعای حلقهٔ «نو اصولگرايان» وجود دارد بسم الله! از قديم گفته اند «بز حاضر، دزد حاضر». قوهٔ قضائيه اگر از عهدهٔ برادر حسين و پيگيری «ترور ها» بر نيامد، دست کم بهداد و امير عاملی را به همان اتهام مشهور ِ «تشويش افکار عمومی» محاکمه کند تا قضات بی طرف!! هم از دخالت های مسئول دفتر احمدی نژاد بيشتر از اين نرنجند.
 
شايد هم جعفر بهداد و اميرعاملی چندان بی خبر نيستند، که از دور دستی بر آتش دارند. گاهی شاهد از غيب می رسد. در يکی از همين هفته نامهٔ جديدی که نَسَبش بر کسی پوشيده نيست، فردی «دقيقاً» با همان «عنوان و سمتِ سعيد امامی» پشت به مخاطب و روبروی گردانندگان سايت رجانيوز نشسته است و بر همان نهج و مرام، در آميزش راست و دروغ و تهمت زنی دستِ «حاج سعيد» را از پشت بسته است.
 
در مصاحبه ای که اين نشريه اقتدارگرا منتشر ساخته است و حاشيه هايش را به سخنرانی «سردار مشفق» آراسته است، کافی است «پروژه تهاجم فرهنگی» را بر جای «پروزه جنگ نرم» بنشاند، تا «روح سعيد اسلامی» در شخصی به نام «شکری» حلول کند. گردانندگان نشريه نيز ابايی نداشته اند که او را هنوز هم «تخريب چی» بنامند.
 
اما اين تنها شاهد ماجرا نيست. سعيد امامی، مشاور و معاون سابق وزارت اطلاعات بود و «شکری» نيز می گويد قبلاً معاون وزير بوده است و هنوز هم! به مشاورهٔ وزير مشغول است. رويکرد و ادبيات «باند قتل های زنجيره ای» برای «منافق سازی» در مصاحبهٔ شکری هويداست. او برای رسيدن به منظور خود ـ و لابد برای زنده نگهداشتن همان باند ـ بروشورهای انتخاباتی را اسناد براندازی می داند و جلسات انتخاباتی را جلساتی برای براندازی نظام و فعالان انتخاباتی را سمپات مجاهدين خلق معرفی می کند. حتی جزوهٔ «الگوی زيست مسلمانی» را که برای ماه ها قبل از انتخابات برای بزرگان نظام و رهبری ارسال شده بود، سند توطئه ای می خواند که وزارت اطلاعات آن را از جاسازی منزل «کشف» کرده است.
 
پيشتر ها، مشهور ترين ـ و شايد تنها ـ مقام بلند بالايی که در وزارت اطلاعات بود و مثل آبِ خوردن دروغ می گفت، مرحوم سعيد امامی بود. هر کس که يکبار سخنرانی سعيد اسلامی را در دانشگاه همدان شنيده و يا خوانده باشد، بر اين امر گواهی می دهد. معاون وقت وزارت اطلاعات، در آن سخنرانی مشهور به پشتوانهٔ جايگاه رسمی خود، بی محابا راست و دروغ را درهم و برهم می آميزد و به ياری آن ها تحليل های خود را به خورد مخاطبان می دهد. البته از مشهور ترين متهم قتل های زنجيره ای هم جز اين انتظاری نمی رفت، به هر حال «پروژهٔ تهاجم فرهنگی» و «قلع و قمع» عاملانِ شبيخون فرهنگی، طرح توجيهی می طلبيد و برای ارباب قدرت چه توجيهی بهتر از راست آميخته با دروغ!
 
دوستی به مناسبت ۲۶ دی ماه، در فيس بووک نوشته بود «شاه که رفت، کاش سلطنت را هم با خود می برد»، همين آرزو را می شود به سعيد امامی هم تعميم داد. حالا که سعيد اسلامی از ميان ما رفته است، معلوم نيست اين ميراث اوست که بجا مانده است يا روح سرگردان سعيد اسلامی است که هر روز در يکی از آقايان حلول می کند و تحليل هايی از همان دست را به خورد مخاطبان می دهد. تحليل هايی که دستاويزی جز دروغ ندارند و تنها به اعتبار جايگاه رسمی گوينده، از پريشان گويی های يک ذهن معيوب، قابل تفکيک می شوند. بی خود نيست که عده ای باور دارند «سعيد امامی زنده است» و بی علت نيست اگر بهداد و امير عاملی از «قتل های محفلی» و «حذف فيزيکی» می گويند و هنوز کسانی از شبح سعيد امامی می ترسند.