بهمن ۱۳۸۹

انقلاب ها، جنبش ها و مبارزات ملت های تحت ستم، امروز بيش از پيش عليه ديکتاتوری و فاصله های طبقاتی و دروغ و فساد و ناکارآمدی حکومت هاست و طبيعی است که در اين ميان اهداف کانونی ملت ها کسب آزادی و دموکراسی، حاکميت مردم بر سرنوشت خود، حذف سيستم امنيتی و نظام های توتاليتر و عدم دخالت حکومت در زندگی شخصی مردم باشد.
شما زنان سلحشور مصر و تونس و ساير کشورهای تحت ستم در کنار ملت خود با جانفشانی و مقاومت در برابر ظلم و استبداد و سرکوب صفحات جديدی در تاريخ مبارزات مردمی گشوده ايد.
جنبش سبز ايران نيز که با شعار کليدی “رای من کجاست” در يک انتخابات کودتائی آغاز شد به دليل خشونت و سرکوب به سرعت در قالب خواست آزادی ودموکراسی و انتخابات آزاد کانون خواسته ها و مطالبات متنوع مردم شد .
در اين نبرد نابرابر، زنان در کنارصفوف ملت وگاه درصف مقدم مال و جان و فرزند و همسر خود را تقديم اين راه مقدس کردند.
جوانان عزيزی چون نداها، سهراب ها، اشکانها ، شبنم ها، علی ها و روح الامينی ها و بسياری ديگر جوانهای به خون خفته نمونه هايی از شهدای راه آزادی و پشتيبانی از حقوق مردمند و در اين راه زندانهای ايران لبريز از جوانان آزادی خواه شد.زندان هايی که نسبت به آنها شکنجه جسمی و روحی روا کرده است. و در اين ميان بدون مراعات ضوابط و قوانين و رعايت حقوق دستگير شدگان احکام سنگين از اعدام و حبس و تبعيد صادر شد، با اين تصور واهی که ملت را از پيگيری حقوق حقه خود باز دارد.
اينک ما زنان ايران سرافرازانه بر خود می باليم که با خواهرانمان از ملتهای سلحشور مبارز در کنارهمه اقشار ملت از زنان و مردان قهرمان در سرزمينهای تحت سلطه ديکتاتوری چون مصر و تونس و… در يک صف قرار گرفته ايم تا هر چه زودتر همگی شاهد تحقق ازادی و دموکراسی باشيم.